Complimenten op het werk
Zeg je: “Die kleur staat je goed” of “Interessante lezing heb je gegeven”
Een complimentje geven, iets aardigs tegen een collega zeggen, dat moet anno 2022 gewoon kunnen. Maar wát je zegt doet ertoe. Het komt voor dat complimentjes voortbouwen op stereotiepe opvattingen, onbedoeld rolbevestigend of uitsluitend zijn. Daarmee komen we op het terrein van de zogenoemde micro-agressies. Micro-agressies zijn kleine onopvallende opmerkingen/gedragingen die (-al dan niet- bewust en bedoeld) kwetsend en „buitensluitend‟ zijn. Ze keren dagelijks terug of op zeer regelmatige basis maar worden over het algemeen niet of nauwelijks waargenomen en erkend. Deze micro-agressies zijn het gevolg van stereotypen en stigmatiserende beeldvorming rond gender, etniciteit, religie en andere eigenschappen van individuen (Sue, 2007).
Zo zit er achter een compliment vaak een impliciete boodschap. Als je tegen een collega met een donkere huidskleur zegt "Wat spreek je goed Nederlands", ga je er kennelijk vanuit dat Nederlands niet z'n moedertaal is. Dit 'compliment' kan dus onbedoeld buitensluitend zijn. Als je tegen een mannelijke collega zegt "Wat goed dat je drie dagen voor je kinderen zorgt" kan de impliciete boodschap zijn "Dat had ik van een man niet verwacht". Verder is het de vraag of complimenten, waarbij het uiterlijk of de kleding van een collega beoordeeld worden, altijd gepast zijn. Bedenk eens, zeg je eerder tegen een man of eerder tegen een vrouw "die kleur staat je goed"? In hoeverre zijn dit soort complimenten rolbevestigend? Waarover wil je op het werk complimenten ontvangen? Over je capaciteiten, competenties en vaardigheden of over je uiterlijk en kleding?